دوســـت داشتــن واقعــی ...
یعنــی :حاضـرم مـال مــن نباشـی ،
ولــی ...خـــوشبخـت باشـی ...!
من صبوری میکنم شاید به رحم آ ید دلت
من که نباشم دنیا یک من کم دارد
توکه نباشی من یک دنیا کم دارم
خـدایـــــا..یـه خــواهــش..مارو
باکسایی که دوسشون داریم..امتحـــــان نـــــکن
_ دستهایم رو به خداست.انگشت نمای مردم شهر شده ام .
فرهاد ندیده اند که..تیشه به دست بگیرد.و به سمت بیستون برود
کاش میشد..یک لحظه جایمان را عوض میکردیم..شاید تو میفهمیدی
«چقدر بی انصافی»ومن میدانستم « چرا؟ »
تاریخ : پنج شنبه 93/4/12 | 11:13 صبح | نویسنده : هدیه یوسفی | نظرات ()